راضی ام از این افکار

همه می دانند که این روزها تعداد نگاه هایی که به صفحات مبایل و لپ تاپ ها می افتد بسیار بیشتر از نگاه هایی است که به هر جای دیگری است.

حال که نگاه های همه ما محدود به مبایل و لپ تاپ است، من background هر دو را عکس کودکی معصوم گذاشته ام.

هر گاه نگاهم می افتد، اول از همه چشمان معصوم کودک را می بینم. به فکر فرو می روم. می اندیشم مدتی. احساس خاصی پیدا می کنم. حالم تغییر می کنه حسابی.

سال ها پیش در دبیرستان حرفی زدم که اساسی عتاب شدم از طرف همکلاسی ها.

گفتم همین افکاره که زندگی آدم رو می سازه.

راضی ام.

راضی از فکر کردن هام.

چون معتقدم آنکه فکر نکند، از انسانیت دور خواهد شد و انسان نخواهد ماند.

افکار تو، ذهن تو و باورهای تو، آینده تو را خواهد ساخت.

مادران سرزمین ما

متن زیر صرفا اعتقاد شخصی حقیر است و احتمالا دوستان زیادی مخالف باشند که شنیدن آن موجب فخر من است.

...

هفته گذشته شنیدم که دخترکی خردسال از پدر و مادر خود ناراحت است.

وقتی علت را جویا شدم متوجه شدم که پدر و مادرش بدون اطلاع او به رستوران رفته و تنهایی غذا خورده اند!

راستشو بگم من کاملا حق رو به کودک دادم.

مادران سرزمین ما کجا تاکنون چنین رفتارهایی داشته اند(مثل فیلم های خارجی که بچه بودیم و با تعجب می دیدیم که پدرها و مادرها بچه رو به کارگر می سپارند و به مهمانی و خوش گذرانی می روند!)

...

مادربزرگ های ما سمبل فداکاری و انسانیت هستند

حتی از سواد مکتبی خود گذشتند تا به فرزندان خود برسند

و امروزه پدران و مادرانی را می بینیم که فرزند خود را رها کرده و به تفریح می پردازند!

...

من همان مادربزرگ فداکار و از خود گذشته قصه های مجید را بیشتر می پسندم.

ما تو عمرمون خوبی ندیدیم!

دانشجو بودم و اولین شغل تقریبا بدرد بخوری بود که با مکافات پیدا کرده بودم

مدیر فوق العاده بی شعوری داشتم اونجا که به همه چیز شبیه بود غیر از آدم

از سو استفاده هاش از انسان های زیر دستش گرفته تا هزار و یک تخلف اداری و اخلاقی که داشت

...

اوایل که براش کار می کردم نمی دونستم چه مدل آدمیه و اطلاعاتی درباره اش نداشتم

اینو می خوام بگم

یه جمله ای داشت که شب و روز زیر لب تکرارش می کرد و می گفت:

تو عمرم از هیچ کسی خوبی ندیدم

یا در واقع یک دم نشد که بی سر خر زندگی کنیم!

...

درس بزرگی که از اون مدیر بی انصاف گرفتم این بود که 

از ماست که بر ماست!

 تویی که مردم یک شهر ناله و نفرین شون پشت سرته چطور انتظار خوبی دیدن از دیگران داری؟

خودت حتی یک دل بدست آوردی؟

تفاوت بزرگان با انسان های پست و حقیر

انسان های بزرگ، سر میزهای مذاکره و در حوزه تفکر خود را نشان می دهند

و

انسان های حقیر و شکست خورده در دعوا و درگیری و چاقوکشی خودنمایی می کنند

...

این کجا و آن کجا؟

...

در تفکر سرافراز باشیم

...