یکی از ایرادهایی که همیشه می گیرند و بارها به شکل هایی مختف مقاله هایی پیرامونش خوانده ایم
این است که
در ایران نظریه پرداز زیاد داریم، دانشگاه ریخته، مدرک هم ریخته
پس کی قراره کار کنه؟ پس کی عمل کنه؟ حرف زدن رو که همه بلدند
...
یک سوال، انصافا همون حرف زدنش رو هم خوب بلدیم؟ یا اینکه یاوه گویی عادت ما شده؟
...
اتفاقا مشکل این است که در ایران همون نظریه پردازش هم با سطح قابل قبول نداریم
و گر نه اگه در نظریه پردازی هم تبدیل به قطبی بشیم، جایگاه خود را در جهان خواهیم یافت
...
