فرید آقاجانی

یک زمانی دانشجوی ارشد بودم و برام سوال بود که در کلاس های سطح دکترای دانشگاه های مطرح و برتر که اساتید بزرگ مدیریت تدریس می کنند، چه می گذره؟

جالب بود یکی از نکاتی که متوجه شدم این بود که در این کلاس ها خبر خاصی نیست یعنی مطالب کتاب ها همونه اما

داستان هایی که استاد از زندگی خودش یا سازمان ها تعریف می کنه، عمیق تر و سنگین تره.

بنظر من استاد واقعی یکی از ویژگی هایی که باید داشته باشه اینه که هر سطح بالاتری که تدریس می کنه، هم قصه های زندگیش سنگین تر بشن هم اتفاقات عمیق تری رو هم تجربه کنه و هم بتونه ازشون درس هایی رو تعریف کنه.

این لذت بخش ترین کلاس قابل تصور خواهد بود.

دنیادیده ای می گفت: سنم که بالاتر رفته، غم هام عمیق تر شده.

کاش بشه این غم ها رو به داستان هایی برای کلاس تبدیل کرد که ازش درس بگیرند.