یکی از آرزوهای من برای ایران

روزی برسه که همه ی دنیا بگن:

ایران، مهدِ مطالعه کنندگانِ کتاب (های مفید و آکادمیک جهان)

رو کم کنی از نوع قدیم و جدید

زمانی بوده نه چندان دور

زمانی بوده هم دوره ای های پدران ما

زمانی بود سال بالایی های مدرسه ما

محور حرف هاشون کتاب ها و میزان مطالعه ای بود که داشتن

زمانی بوده رو کم کنی جوونا با هم، حفظ کردن اشعار بزرگان و جمع کردن مجله دانشمند و کیهان بچه ها بوده

یادمه ۱۱ سالم بود با دانشجویان دانشگاه شریف و امیر کبیر تو یک ماشین همسفر شده بودم

نود درصد حرف هاشون درباره آینده کشور و ساختن دنیایی موفق برای خودشون و ایران بود

حالا وقتی در اتوبوس و تاکسی هستین محور حرف های پسران و دختران جدید چیست؟

تولیدات ضعیف و ایران فقیر؟!

اگر تولید ما ضعیفه

اگر نمی توانیم تولید قابل قبولی داشته باشیم

ولی

می توان در زمینه خدمات Service موفق بود

...

بله کشور ما اگر صنعت موفقی در حال حاضر ندارد

در زمینه خدمات و از همه مهم تر، توریسم Tourism می تواند بدرخشد

...

راه های جذب ثروت بسته نمی شوند

فقط عوض می شوند و تغییر می کنند

...

راستی یک سوال

اگه بر فرض اینترنت ایران قطع بشه، چند نفر از ما کسب و کارمون زنده می مونه؟

نجات این سرزمین

این آب و خاک

این سرزمین

این ایران

سرنوشت آن عوض نمی شود

و هیچ اتفاق خاصی برای مردم نمی افتد

مگر اینکه یه روزی تک تک ما در خلوت خودمون به این نتیجه برسیم

که باید افکارمون و به دنبال اون رفتارمون رو تغییر بدیم

اگه هر کس با درون خودش به این نتیجه رسید، رسید

اگر نرسه تا ابد وضع همینه

از ایرانی ها فراری ام!

خیلی عجیبه

تا وقتی تو ایران هستیم دنبال تورهای مسافرتی و هتل ها و جاهایی می گردیم که ایرانی ها نباشند

ولی

به محض اینکه از ایران می رویم و در کشور دیگری زندگی می کنیم

دربدر دنبال مهمانی ها و دورهمی هایی می گردیم که ایرانی ها رو ببینیم

فقط ایرانی باشه کافیه

...

اینطور نیست؟