تعریف کردن از خود و موفقیت های خود

یکی از رفتارهایی که دست خودمون هم نیست و از ما زیاد سر می زنه

اینه که تو جمع که قرار می گیریم یا تو مهمونی ها

شروع می کنیم به تعریف کردن از خود و دستاوردهامون در زندگی

پشت سر هم از موفقیت هامون می گیم

...

تجربه نشون داده این مدل رفتار، تقریبا اکثریت رو از آدم فراری می کنه

این نوع آدم ها اصلا جذاب نیستن و کسی دوس نداره به حرفاشون گوش بده

تو جمع هم اگه دقت کنید همه از دورشون به یک بهونه ای پراکنده میشن و میرن جای دیگه ای می نشینن

...

حتی در توصیه های سخنرانی در TED هم یکی از ضوابط اینه که به حالت خودستایی از موفقیت های خودتون یا شرکت تون نگین مگر اینکه بار آموزشی و عبرت آموزی داشته باشه

وبلاگ نویس ها مغرور هستند!؟!

ما وبلاگ نویس ها بنظر مغرور میایم

چون با یه لحن و حالتی می نویسیم انگار عقل کل هستیم

اما راستش

اصلا خودمون رو عالم دنیا و علامه نمی دونیم

بلکه

حرف هایی که نمیشه جایی زد تو وبلاگمون میزنیم

چاره چیه؟