حالم خوبه وقتی که

حالم خوبه وقتی تو مدارس تدریس می کنم و پسربچه هایی رو می بینم که هزار و یک انگیزه دارن

وقتی خبر مطالعه انواع کتاب غیر درسی رو ازشون می شنوم

وقتی امید به تغییر در خودشون و آینده کشور رو می بینم

وقتی رفتار پخته و مودبانه شون رو می بینم

بعد از حدود ۴ سال تدریس در دانشگاه ها(شروع تدریس حرفه ای در دانشگاه بنده، بهمن ۱۳۹۳ بود) و تقریبا قطع ارتباط درسی با مدارس(غیر از تدریس در آموزشکده های زبان انگلیسی برای نوجوانان)، با شک و تردید فراوان برگزاری کارگاه مدیریت زمان در مقطع دبیرستان اول(راهنمایی قدیم) رو قبول کردم و اوایل خیلی دودل بودم که کار درستیه یا نه

الان بعد از گذشت ۵ جلسه از برگزاری کارگاه مدیریت زمان و ارتباط با مدارس، خیلی راضی ام و امید دارم.

تا شقایق هست 

تلاش باید کرد

و 

تلاش، یکی از زیباترین هدیه های خدا از نظر من است.

سخنی با دانشجویان بخصوص ورودی های جدید

اصلا مهم نیست که در چه رشته ای تحصیل می کنید

اصلا مهم نیست که وارد چه دانشگاهی شدین

اصلا مهم نیست که علاقه دارین یا نه

...

مهم اینه که آخرش چی بشیم و از دانشگاه چگونه خارج بشیم

...

اگه روز خروج از دانشگاه نسبت به روز ورود به دانشگاه متوجه شدیم که چقدر از نظر فکری و عملی تغییر کردیم

بدونیم که دانشگاه رفتن ما درست بوده

و گرنه فقط زمان سوزانده ایم

درسی از استیو جابز

بعضی وقتا زندگی مثل پُتک تو سر آدم می کوبه

ولی ما نباید امیدمون رو از دست بدیم

(برگرفته از فایل صوتی آخرین سخنرانی استیو جابز)

ندای درون

به هیچ کس و هیچ عاملی نباید اجازه داد که ندای درون ما رو خاموش کنه

همون ندای درونی که ما رو به سمت تلاش و تغییر دنیا می بره

...

دریا

فقط آنکه دل به دریا می زند

از میان آب ها می گذرد

و سختی های طوفان ها و امواج را به جان می خرد

می تواند امید دیدار سرزمین آن سوی دریاها را داشته باشد

باقی خیر

من همچنان مثبت اندیش می مانم

می دانم دوباره تحریم بدی شدیم

می دانم خبرهای ناجوری می شنویم

می دانم امید در مردم کم شده

می دانم که گرفتاری ها بیشتر خواهد شد 

اما من

همچنان به راه خود ادامه خواهم داد 

زیرا

روزهای آرمانی و دوست داشتنی فرا خواهند رسید

من ایمان دارم

صدای خنده

یکی از زیباترین لحظه های زندگی 

یکی از بهترین اتفاق های زندگی 

شنیدن صدای خنده و خوشحالی مردم و دیدن حال خوبشونه

دوس دارم اینجوری بمیرم

دوس دارم زمانی بمیرم که یادگاری خاص، یادگاری خیر، یادگاری ماندگار و جاودان را به دستان فرزندم بسپارم و بعد با خیالی راحت بروم...