نظم

نظم افراطی و بیش از حد، خودش بی نظمی است...

نظریه پرداز بودن که هنر نیست!

یکی از ایرادهایی که همیشه می گیرند و بارها به شکل هایی مختف مقاله هایی پیرامونش خوانده ایم

این است که

در ایران نظریه پرداز زیاد داریم، دانشگاه ریخته، مدرک هم ریخته

پس کی قراره کار کنه؟ پس کی عمل کنه؟ حرف زدن رو که همه بلدند

...

یک سوال، انصافا همون حرف زدنش رو هم خوب بلدیم؟ یا اینکه یاوه گویی عادت ما شده؟

...

اتفاقا مشکل این است که در ایران همون نظریه پردازش هم با سطح قابل قبول نداریم

و گر نه اگه در نظریه پردازی هم تبدیل به قطبی بشیم، جایگاه خود را در جهان خواهیم یافت

...

دانشی که عمق ندارد

زیاد برام پیش میاد از بچه های کم سن و سال این نسل مباحثی رو می شنوم که

برام تازه و جدیده و باید برم مطالعه کنم تا خودم یاد بگیرم و بدونم چیه

ولی

یه چیزی که متوجه شدم اینه که متاسفانه مباحثی که ازش حرف می زنن عمیقه

ولی دانش خودشون اصلا عمقی نداره و یه چیزی شنیدن همون رو تکرار می کنن

...

به نظرم مخاطب امروز دانش حجیمی داره که عمقی نداره

و این در بلند مدت فایده نداره

مطالعه شکست ها

ای کاش به جای مطالعه زندگی افراد موفق، داستان شکست های بزرگان را مطالعه کنیم

و صدها درس از تجربه شکست ها بدست بیاوریم.

همه ما شبانه روز در به در داستان موفقیت ها هستیم.

گاهی باختن ها تو رو چه زیبا بیدار می کنه

درسی از بزرگان

آنچه به تجربه یافته ام این است که بزرگان تاریخ و دنیا، حرف های اصلی، مهم و سرنوشت ساز خود را به رایگان و بارها و بارها زده اند و این ما بوده ایم که حواسمان نبوده 

اونا لابلای حرفاشون خیلی چیزا گفتن ولی ما تو باغ نبودیم

اهل قلم

جامعه ای که اهل قلم و بزرگان خود، همچون دکتر شریعتی و پروفسور سمیعی و امثالهم را به سخره می گیرد

نمی تواند دم از پیشرفت بزند

عجله و انتخاب بدترین گزینه ممکن

معمولا عجله کردن، هیجانی و دست پاچه شدن باعث انتخاب همون بدترین گزینه ممکن میشه

و جالبه، همون گزینه ای که اتفاقا می ترسیدی اتفاق بیفته، اتفاق میفته و رخ میده

و به بلای جبران ناپذیر گرفتار میشیم

...

کسانی که در بعضی تصمیمات مهم و سرنوشت ساز زندگی اضطراب می گیرن

این حس رو خوب تجربه کردن

کتاب فروشی و خریدار دل مرده

هر چند وقت سری به کتاب فروشی های درست و حسابی می زنم که ببینم کتاب جدید چی اومده و چیا بخرم که بخونم 

بسیاری از خریدارانی که اونجا می بینم دانشجویان یا پدر و مادرانی هستند که از سر ناچار و به ضرب و زور استاد درساشون اومدن کتابی بخرن

دیگه کتاب خریدن های با ذوق و علاقه چند سال پیش رو کمتر می بینی

و اگر هم ببینی، رمان های چرند یا کتاب های آشغال صد من یک غاز که این روزا کم هم نیست(کتاب هایی که نویسنده فقط نوشته که بگه نوشتم! و یا آشنا بوده با ناشر و از روی پارتی بازی یا پولی که داده چاپ کردن براش)