اینقدر نناز به اینکه حاضری به خاطر این هدف و اون هدف جون بدی و بمیری
همه به مردن می نازن
مردن که هنر نیست
چون یک لحظه است و آسونه
...
زندگی کردن و زنده موندن هنره
ضعیف ترین آدم ها کسانی هستند که به جون دادن و مردن می نازن
اما
آدم قوی می ایسته و می جنگه و تا آخرین لحظه زیبا زندگی می کنه
امروز بین دو کلاس در دفتر اساتید نشسته بودم
دانشجویی اومد و از راز موفقیت و پیشرفت پرسید
...
تو همون لحظه جوابی به ذهنم رسید
گفتم
۱. اطرافیانت رو عوض کن و با دوستان بالاتر و بهتر از خودت بگرد
۲. در کتاب هایی که می خوانی تجدید نظر کن
۳. در فیلم ها و فایل های صوتی که می خونی حتما تامل کن و بهترشون کن
...
بعد از ۶ ماه تاثیرش رو خواهی دید
امروز برای من اولین روز کاری در سال ۹۸ محسوب میشه چرا که کلاس های دانشگاه از صبح ۱۷ فروردین تشکیل میشن
هر سال نوروز با خودم می گفتم آیا ممکنه امسال پر از اتفاق های خوب باشه؟
آیا امسال، سال خوبی میشه؟
ولی
خیلی خوشحالم
چون اولین سالیه که به جای امید و آرزو کردن، با خودم میگم
آیا روزهای خوبی برای خودم با اراده و تلاش رقم خواهم زد؟
آیا می تونم زندگی خودم و اطرافیانم رو کمی بهتر کنم؟
تعریف آن چیست؟
برند شخصی چیست؟
به راستی برند را چگونه تعریف کنیم؟
...
جدا از مباحث مفصل آکادمیک و علمی درباره برند
و آنچه کوین کلر Kevin Keller در کتاب معروف خودش Strategic Brand Management بیان نموده
...
در بحث برندسازی شخصی
من همیشه به یک موضوعی فکر می کنم
هر آدمی از مغزش بیشتر استفاده کنه، هر آدمی عمیق تر و انسانی تر فکر کنه، هر آدمی اندیشه های زیباتری داشته باشه، برندِ موفق تری خواهد شد
...
برندِ تو، میزان عقلانیت توست
یکی از رفتارهایی که دست خودمون هم نیست و از ما زیاد سر می زنه
اینه که تو جمع که قرار می گیریم یا تو مهمونی ها
شروع می کنیم به تعریف کردن از خود و دستاوردهامون در زندگی
پشت سر هم از موفقیت هامون می گیم
...
تجربه نشون داده این مدل رفتار، تقریبا اکثریت رو از آدم فراری می کنه
این نوع آدم ها اصلا جذاب نیستن و کسی دوس نداره به حرفاشون گوش بده
تو جمع هم اگه دقت کنید همه از دورشون به یک بهونه ای پراکنده میشن و میرن جای دیگه ای می نشینن
...
حتی در توصیه های سخنرانی در TED هم یکی از ضوابط اینه که به حالت خودستایی از موفقیت های خودتون یا شرکت تون نگین مگر اینکه بار آموزشی و عبرت آموزی داشته باشه
هر کاری
هر زمینه ای
هر وادی
هر چیزی
رو به نظر نباید شروع کرد مگر اینکه حداقل ۳ تا ۵ سال تو اون کار مداومت بورزیم
و تلاش شبانه روزی و صبوری کنیم
نتیجه گرفتن ها تو طاقت اوردن های طولانی بدست میاد
