فرید آقاجانی

سلام و عرض ادب و تعظیم احترام ... سحرگاه چهارم ماه مبارک رمضان هست... 

یا راهی خواهم یافت... یا راهی خواهم ساخت 

افکار من و شما مثل آب های پراکنده در بیابونه، برخی تبخیر می شن، بعضی جذب زمین و در نهایت فراموش خواهند شد... چه باید کرد؟ همان کاری که روستاییان برای پرورش محصولات شو می کنن... باید برای این آب های سرگردون یک کانال بسازم تا بتونم این آب ها رو به سمتی که می خوام هدایت کنم... اما ینی چی کانال؟ کانال یعنی متمرکز شدن بر روی یک فکر، یک هدف کاملا روشن و تعریف شده.... یک فکر یعنی کاشتن یک بذر.... این بذر نیاز به آبیاری و مراقبت هر روزه توسط خودم داره  تا رشد کنه و به ثمر بشینه.... پس اگه گیاهم (هدفم) خشک شد و از بین رفت، از کم کاری منه.... قدرت فکرم هر لحظه در حال بارشه فقط من باید به جای پرسه زدن در تفکرات موهوم که باعث نابودی این قدرت می شه این نیرو رو متمرکز کنم بر روی یک هدف روشن ، و هیچ وقت یادم نره «هر روز».

به نقل چارلز داروین « انسانی که جرات این رو داره که حتی یک ساعت از زندگی اش رو هدر بده هرگز ارزش زندگی رو درک نکرده ... »