فرید آقاجانی

زندگی عادی بین دو قطب نوسان می کند : 

در یکسو رنج روحی ، درد جسمانی و نیاز قرار دارد که آدمی برای رهایی از این ها می کوشد و هنگامی که خلاص یافت و به فراغت رسید

در قطب دیگر دچار ملال (نوعی اختلال خلقی در DSM-5) و بی حوصلگی می گردد و برای رهایی از این وضع به هر وسیله ای متوسل می شود ، تا خط درونی خود را فراموش کند . 

تنها تسلی انسان در این جهان کوشش در راه شناخت درون خیوش و جهان بیرون ، به ویژه از راه اشتغال در هنر است ، بدین وسیله آدمی می تواند از اراده خویش که منشأ همه رنج هاست ، منفک گردد .