دانشجو بودم و اولین شغل تقریبا بدرد بخوری بود که با مکافات پیدا کرده بودم
مدیر فوق العاده بی شعوری داشتم اونجا که به همه چیز شبیه بود غیر از آدم
از سو استفاده هاش از انسان های زیر دستش گرفته تا هزار و یک تخلف اداری و اخلاقی که داشت
...
اوایل که براش کار می کردم نمی دونستم چه مدل آدمیه و اطلاعاتی درباره اش نداشتم
اینو می خوام بگم
یه جمله ای داشت که شب و روز زیر لب تکرارش می کرد و می گفت:
تو عمرم از هیچ کسی خوبی ندیدم
یا در واقع یک دم نشد که بی سر خر زندگی کنیم!
...
درس بزرگی که از اون مدیر بی انصاف گرفتم این بود که
از ماست که بر ماست!
تویی که مردم یک شهر ناله و نفرین شون پشت سرته چطور انتظار خوبی دیدن از دیگران داری؟
خودت حتی یک دل بدست آوردی؟
