غم یک مادر

امروز بین دو کلاس در راهروی دانشگاه، مادری نزد من اومد

مادری که سن زیادی نداشت اما فرسودگی و غم دنیا رو در چشم هایش می دیدم

دستانی کارکرده

صورتی چروکیده

جسمی فرسوده

...

از بزرگ کردن سه فرزند به سختی گفت

از همسری که فقط پول به خونه آورده و پدری نکرده

و از دختری که عروس کرده بود اما شوهرش اون رو کتک شدید میزده

...

گریه کرد

اوج غم یک مادر رو دیدم

و 

سوختم که گفت

شما خودت فرزند داری

محاله نازکتر از گل بهش بگی

چطور تحمل کنم تن کبود دخترم رو

...

گفت چه کنم

جا بزنم یا طاقت بیارم؟

...

گفتم...

مادر، جا نزن

همین

می دونم سخته

مادران سرزمین ما

متن زیر صرفا اعتقاد شخصی حقیر است و احتمالا دوستان زیادی مخالف باشند که شنیدن آن موجب فخر من است.

...

هفته گذشته شنیدم که دخترکی خردسال از پدر و مادر خود ناراحت است.

وقتی علت را جویا شدم متوجه شدم که پدر و مادرش بدون اطلاع او به رستوران رفته و تنهایی غذا خورده اند!

راستشو بگم من کاملا حق رو به کودک دادم.

مادران سرزمین ما کجا تاکنون چنین رفتارهایی داشته اند(مثل فیلم های خارجی که بچه بودیم و با تعجب می دیدیم که پدرها و مادرها بچه رو به کارگر می سپارند و به مهمانی و خوش گذرانی می روند!)

...

مادربزرگ های ما سمبل فداکاری و انسانیت هستند

حتی از سواد مکتبی خود گذشتند تا به فرزندان خود برسند

و امروزه پدران و مادرانی را می بینیم که فرزند خود را رها کرده و به تفریح می پردازند!

...

من همان مادربزرگ فداکار و از خود گذشته قصه های مجید را بیشتر می پسندم.